۱. شما اولین دانشجوی خوری پذیرفته شده در مقطع کارشناسی بهترین دانشگاه ایران هستید. چه احساسی نسبت به این موضوع دارید؟
خوشحالم، واقعا لطف خدا بود. امیدوارم انگیزهای باشه حتی شده برای یک نفر.
۲. اگر تحصیلات شما در لارستان ادامه پیدا می کرد باز هم حائز این رتبه می شدید؟ امکانات و جو آموزشی شهرها تاثیری بر موفقیت در کنکور دارد؟
خب راستش، اول از همه از لحاظ سطح تدریس و امکانات آموزشی بخواهیم بگیم، (نسبت به دبیرستان نمونه دولتی که میرفتم) واقعا تفاوت آنچنانی وجود نداره! مدرسه من یک مدرسه خوب و اما معمولی بود.
من در مورد مدارس نمونه دولتی و تیزهوشان لار بارها شنیدم که سطح بالایی دارن.
خیلی ها فکر می کنن باید به کلاس های کنکور خاصی برن، هزینه های آنچنانی کنن تا رتبه قابل قبولی بیارن. اما هیچ کدام اثر واقعی ندارن،
مهم ترین چیز تلاش خود فرد هست، همین.
ولی خب چیزی که شاید تفاوت داشته باشه بین تهران و اینجا، جوّ درس خوندن هستش… با توجه به فرهنگی که توی مناطق خودمون رایج هست، متاسفانه بعضی خانواده ها اهمیتی به تحصیل نمیدن و مخصوصا تحصیل دختران، خب این واقعا جا داره که اصلاح بشه.
اکثرا این نگرانی رو دارن که درس خوندن آخرش که چی؟ این تفکر هست که اشتباهه.
۳. اواخر ترم اول هستید. از شریف چه چیزهایی یاد گرفتید؟
راستش به دلیل مجازی بودن کلاس های دانشگاه، شاید من هنوز کاملا تو فاز دانشجو شدن نرفتم
اما مهم ترین چیزی که فهمیدم اینه که “اوه! تازه اول راهم” خیلی چیزهای زیادی هست که آدم باید یاد بگیره، چه از لحاظ درسی و چه اجتماعی
۴. بالاخره آزمون های آزمایشی موسسات و کتابشون برای رتبه شدن ضروری هست یا مردم به حرف صدا و سیما گوش بدن و فقط کتاب درسی بخونند؟
صد البته! آزمون های آزمایشی خیلی مهم هستن، چون باعث میشه که متوجه بشی بین متقاضیان کنکور، کجای کار هستی و خب نقاط ضعف و قوتت رو دربیاری، و بعد روش های درست خوندن هر درس رو متوجه میشی…
نکته مهمی که در مورد آزمون های آزمایشی هست، به نظر من تحلیل آزمون هست . تحلیل آزمون شاید وقت گیر به نظر بیاد ، اما به اندازه خود آزمون دادن مهمه.
کتاب های تست هم خیلی کمک حال خوبی هستن برای تسلط بیشتر روی مباحث مختلف. هر چقدر نمونه سوالهای خوب و استاندارد بهتری ببینی و حل کنی، دیگه سر آزمون انگار چشم بسته میفهمی باید از چه راهی بری تا به جواب درست برسی.
۵. مهم ترین چالش ها و سختی ها ت تا قبولی در رشته مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی شریف چه چیزهایی بودند؟
اولین و مهم ترین چالش، بحث برنامه ریزی درست بود. این چقدر و یا چطور وقت بزارم کافیه. باید یک هماهنگی بین کمیت خواندن و کیفیت خواندن ایجاد می کردم، شرایط درس خوندن مجازی هم چالش بزرگی بود.
اینکه زمان کمتری بابت رفت و آمد به مدرسه صرف می شد، مزیت بزرگی بود، ولی از طرفی انگیزه درس خواندن رو پایین می برد.
۶. چشم انداز وضعیت تحصیلی شهر خور رو چطور می بینی؟ چه توصیه ای به دانش آموزان داری؟
بچه ها خیلی پتانسیل بالایی دارن به شرط اینکه خودشون واقعا خواستار پیشرفت باشن. یک قدم خیلی مهم این هست که خونواده ها حمایت بیشتری از درس بچه ها داشته باشن ، و به نظرم از سال های اول مدرسه باید این دید مثبت به درس رو در بچه ها ایجاد کرد.
توصیه اصلی ام به بچه ها این هست که، واقعا درس رو جدی بگیرن، بهتره پل های پشت سر خودمون رو خراب نکنیم.
واقعا درس خوندن، خیلی مفید تر از اتلاف وقت برای درس نخوندن هست.
۷. پدر و مادر؟
کل خونواده واقعا واقعا خیلی حمایتم کردن توی این سال. اول از همه دعای خیرشون همیشه به همراهم بوده و من دستبوس زحماتشون هستم. هم اینکه محیط مناسبی برام فراهم کردن تا بتونم به راحتی درس بخونم. و اگه دچار مشکلی میشدم، حمایتم میکردن.
۸. دوس داشتی در این مصاحبه چه سؤالی ازت بپرسیم ؟
پیشنهاد شما برای حفظ انگیزه در سال کنکور چیست؟
ما آدما باید حداکثر تلاشمون رو کنیم برای اون چیزی که دوست داریم. وقتی حداکثر تلاشت رو بکنی، بعداً عذاب وجدانی برای این نداری که “شاید اگه بیشتر تلاش میکردم، تلاشم جواب میداد!”… و بعد توکل کنیم همیشه که بدون شک، خدا هرچیزی که به خیر و صلاحمون هست رو پیش میاره برامون هرچند ممکنه خیرش در نگاه اول مشخص نباشه…
مثل قصه ی سیبی بالای درخت هست که باید پابلندی کنیم تا دستمون بهش برسه. ما اندازه قدّمون پابلندی می کنیم و سعی می کنیم برش داریم. اما اگه نشد و دستمون بهش نرسید، حداقل پیش خودمون سربلندیم چون میگیم: “این تمام قدّ من بود! این تمام تلاش من بود!”
این آیه قرآن خیلی به نظرم آرامش بخش و پرانگیزه هست:
” و توکَّل علی الحیِّ الذی لا یَموت”