کمیته دانش پژوهان خور پایگاه اطلاع رسانی کمیته دانش پژوهان انجمن خیریه صابرین خور
دومین گردهمایی بزرگ دانشجویان و دانش آموختگان خور، در روز یکشنبه 21 شهریور 89 در سالن اجتماعات دانشگاه پیام نور لارستان برگزار شد. در این گردهمایی که به همت کمیته فرهنگی شورای اسلامی خور و کمیته دانش پژوهان انجمن خیریه صابرین خور برگزار شد، اعضای شورای شهر و امام جمعه محترم خور و نیز مشاوران و دبیران محترم اداره آموزش و پرورش لارستان حضور داشتند.
در این جلسه 3 ساعته که از ساعت ۲۱:۵۰ شب آغاز شد، سلسله مباحثی در مورد چشم انداز تحصیلات عالیه در خور مطرح شد. در ضمن شهرام صالحی به عنوان مسئول کمیته دانش پژوهان، توضیحاتی در مورد فعالیت این نهاد خیریه نوپا که در زمینه مسایل تحصیلی خور فعالیت دارد را ارائه نمود.تقدیر از دانشجویان جدیدالورود و نیز پذیرفته شدگان مقاطع تحصیلات تکمیلی، از دیگر بخش های این مراسم بود.لازم به ذکر است در این مراسم آقای دکتر رحیمی نژاد به نمایندگی از گروه رسانه ای صحبت نو، به عنوان میهمان ویژه حضور داشت. همچنین تیمی از طرف خبرگزاری آنا واحد لارستان، پوشش خبری همایش را به عهده داشت. کمیته دانش پژوهان از خبرگزاری آنا به خاطر زحماتشان قدردانی می نماید.
– توضیح: این متن از وبلاگ سابق کمیته دانش پژوهان، به همان تاریخ منتشر شده در وبلاگ، با اندکی تغییر به سایت رسمی کمیته منتقل شده است.
آخرین مطالب
- از پسر خجالتی مدرسه اسماعیل نژاد تا اندیشهی پرواز برای پیشرفت – مصاحبه با دانشجوی فرهیخته مهرداد اکرمی
- جلسه چشمانداز برنامههای آموزشی و حمایتی کمیتهی دانشپژوهان در سال 1403
- گــزارشی از فعالیتهای کمیته دانشپژوهان انجمن خیریه صابرین خور در سال ۱۴۰۲
- کارگاه آموزشی ارگونومی در کارهای منزل و خانهداری
- دبیرستان پسرانه خواجه نصیر خور در شبهای ماه مبارک رمضان
- تعمیرات و تجهیز کتابخانههای مدارس دبستان حاج طالب محمد خور، و دبیرستان پسرانه خواجه نصیر آغاز شد.
- به همت خیرین شهر، آرزوی دیرینه دانشآموزان دبیرستان خواجه نصیر برای داشتن زمین بازی، در حال تکمیل است…
- تغییر مدیریت کمیته دانشپژوهان
- گزارش نهایی از برگزاری جشن عاطفههای سال ۱۴۰۲ در خــور
- آكادمی زبان بارمان با ميزبانی كميته دانشپژوهان در شهر خور برگزار میكند
- ۶ توصیه مهم برای ســـــلامــــت دانشآموزان در شروع سال تحصیلی
بابت این گردهمایی ازتون ممنونم.
ان شاالله همایش بعدی اینقدر خسته کننده نباشه….
بهتر نبود یه چندتا میان برنامه میزاشتین که خستگی سخنرانی های طولانی برطرف بشه؟
دومین مورد که من از اکثر جدیدالورودها پرسیدم از نحوه تقدیر شما دلخور بودن می گفتن مثل اینکه منت سرمون گذاشتن که لوح تقدیر دارن بهمون میدن.(بهتر نبود به جای اینکه لوحها رو روی سن بزارین صداشون کنین تا خودشون بیان بردارن؟)
یه دلخوری دیگه هم از تقدیر از ورودی 89…آخه اونا که هنوز دانشجو نشدن اکثرا هم نمیخوان برن بهتر نبود به جای اونا از دانشجوهای برتر تو تمامی مقاطع قدردانی میشد؟
نحوه پذیرایی هم که جای خود دارد
اکثر کسایی که تو همایش اول حضور داشتن ایندفعه نبودن دلیلشم می گفتن سخنرانیهای طولانی و…..
خودتون حساب کنید از چهارصد و خوردهای دعوتی چند نفر اومده بودن؟
من این انتقادا رو کردم که گردهمایی(همایش) بعدی این مشکلاتو نداشته باشه….
بازم ممنون.
دانشجوی گرامی!
بسیار ممنون از الطاف شما. امیدواریم این رویه پیگیری و انتقاد در بین همه مون وجود بیاد. اصلا هم لازم نیست دلیل انتقاداتون رو بگید. خب مسلمه که اکثریت ما دنبال پیشرفت و ارتقا شهرمون هستیم. اصلا انتقاد رو گذاشتن واسه پیشرفت!
در مورد میان برنامه: انتقادتون کاملا به جاست. اما جهت اطلاعتون عرض کنم که ما برنامه ای داشتیم که در اون یکی از هنرمندان عزیز خوری قطعاتی رو به وسیله سنتور برامون اجرا کنند. اما به دلیل اینکه براشون سفر غیرمنتظره پیش اومد نتونستیم از هنر والای ایشون بهره مند بشیم. البته ما می تونستیم از هنرمندان شهر های همجوار هم استفاده کنیم اما ترجیح دادیم این رویه رو داشته باشیم که تا حد امکان از هنرمندان خوری خودمون استفاده کنیم. نظر شما در این مورد چیه؟
در مورد نحوه تقدیر از جدیدالورود ها:
حق با شماست. قطعا این نوع تقدیر چندان خوشایند خود ما هم نبود. البته دادن لوح تقدیر و قرائت اسامی دوستان جدید الورود حداقل کاریه که می تونستیم انجام بدیم و در واقع وظیفه ماست.
اما دوست عزیز دقت کنید که با این تعداد زیاد دانشجویان جدیدالورود- که البته مایه افتخار همه ماست- با فرض اینکه بالا رفتن و پایین آمدن هر یک از عزیزان از سن فقط 30 ثانیه طول بکشه؛ زمان تقدیر و اهدای جوایز به دوستان چقدر طولانی میشه؟ اون هم با مخاطبان عمدتا بی حوصله. معمولا در چنین مواردی جمع حاضر چند مورد اول رو با تشویق همراهی می کنه و بعد… پس یه جورایی باید مساوات برای همه رعایت می شد.
در ضمن هدف ما از اینکه لوح تقدیر ها رو سن گذاشته بودیم این بود که دوستان جدیدالورود در شروع وعده پذیرایی لوحشون رو تحویل بگیرن و بعدش برن داخل جمع سایر شرکت کنندگان. به نظرمون میومد اینجوری بیشتر باعث انگیزه عزیزان میشیم. حالا نمیدونم تا چه حد موفق شدیم؟
ضمن اینکه از شما دوست عزیز تقاضا می کنیم پیشنهاداتون برای رفع این مشکل رو بیان کنید ازتون میخواهیم که دلایلی که واستون گفتم رو واسه دوستان جدیدالورودی که گله کردند بیان کنید شاید عذر ما رو بپذیرند.
در مورد بچه های ورودی 89:
این نکته درست که همه اونهایی که در کنکور پذیرفته شدن قرار نیست برن دانشگاه. اما ما فرض رو بر دانشجو شدن این عزیزان گذاشتیم چرا که اصلا برامون میسر نبود که وضعیت تک تک اونا رو جویا بشیم. در ضمن تقدیر از این عزیزان چه مشکلی پیش میاره به نظر شما؟ به هر حال زحمت کشیدن و قبول شدن. شاید که انگیزه ای شد که حتی اگر امسال نمیخوان برن دانشگاه یک بار دیگه سعی کنند برای سال دیگه. همچنان برای تشویق ما به دانش آموزان دبیرستانی هم طبق وعده قبلی جایزه دادیم. دوستانی که در کنکور پذیرفته شدند که جای خود دارند.
کاش منظورتون از تقدیر از دانشجو های برتر تمامی مقاطع رو هم می گفتید که طبق چه معیارهایی دانشجوهای برتر رو انتخاب کنیم؟
در مورد نحوه پذیرایی:
کاش انتقادتون در این مورد رو واضح بیان می کردید. اگه منظورتون این سبک پذیرایی( داخل محوطه) هست باید بگم که این سبک تو همایش اول هم اجرا شد. نظر ما(= کمیته برگزاری) این بود که این روش بهونه ای میشه برای اینکه دانشجو ها و دانش آموخته هامون فرصت چند دقیقه ای داشته باشند به قول معروف گپ بزنن و با هم بیشتر آشنا بشن.
نمی دونم انتقادتون به همین مساله بود یا چیز دیگری؟ البته من شخصا تو پذیرایی نبودم و داشتم کارهای جانبی برای اجرا پس از پذیرایی رو انجام میدادم. ممنون میشیم پیشنهاداتون در مورد پذیرایی رو برامون بفرستید.
اما در مورد این که فرمودید اکثر دوستانی که در همایش اول حضور داشتند در این همایش حضور نداشتند، رو من به شخصه در موردش تردید دارم. چرا که ما در حدود 280 صندلی تدارک دیده بودیم که اکثر اونا پر شده بود یعنی چیزی در حدود 250 نفر در جلسه حاضر بودند.
پس تا اینجا کلمه “اکثر” که گفتید محل تردیده. نکته دیگه اینکه دلیل نیومدن همه اونا هم قطعا سخنرانی های طولانی نیست. به هر حال مشغله های کاری، مسافرت و موارد مشابه هم هست. مثلا حاج عبدالکریم صادقی که خیلی دوست داشتیم در جمعمون حضور داشته باشند نتونستن بیان. یه دلیل دیگه هم احتمالا اینه که بعضی از خواهران گرامی به علت اینکه میدونستن جلسه تا دیروقت ادامه پیدا می کنه از اومدن به گردهمایی منصرف شدن.
در مورد سخنرانی های طولانی هم باید چند نکته خدمت شما و کسانی که به این مساله انتقاد دارند:
1- به هر حال باید ضعف هایی که در این مورد داریم رو قبول کنیم. متاسفانه هنوز برای ما این مساله جا نیفتاده که در همایش های اینچنینی باید مساله مدیریت زمان رو رعایت کرد. البته خوشبختانه در این گردهمایی نسبت به گردهمایی اول پیشرفت هایی داشتیم.
2- سخنرانی آقای مهندس صالحی از همون ابتدا وقت بیشتری بهش اختصاص داده شده بود. چرا که قرار بود کمیته دانش پژوهان به صورت کامل معرفی بشه. اما نکته جالبی که حضار جلسه متوجه نشدند این بود که در اواسط وقت سخنرانی ایشون متوجه شدیم که امکانات پذیرایی آماده نیست! برای همین من یک یادداشت به آقای صالحی رسوندم با این مضمون ” پذیرایی آماده نیست. فعلا صحبت کن”!!!
البته چند دقیقه بعد که مشکل حل شد یادداشت هایی براشون فرستادیم که وقت تمامه ولی ظاهرا برای ایشون یادداشت اولی حجت بود و بس!
به هر حال اینا رو با چاشنی طنز گفتم که عزیزان بدونند آقای صالحی تقصیری در این زمینه نداشتند.
البته برای آقای دکتر افتخار و سرکار خانم کامیاب هم یادداشت هایی مبنی بر پایان وقت میفرستادیم که آخراش کار به التماس کشیده میشد. اما کو گوش شنوا و چشم بینا؟ فقط دکتر هاشمی بود که واقعا تنظیم وقت را به خوبی رعایت کردند.
ممنون که صمیمانه جوابمو دادین…
راستش من این مسایل رو موقع پذیرایی از دوستان پرسیدم که گفتم برای بهتر برگزار شدن همایش بعد بهتون بگم….
در مورد اکثریت که نیومده بودن من از حدود 30 نفرشون که باهاشون در ارتباطم پرسیده بودم(قبل از همایش) که اکثرا می گفتن ما حوصله سخنرانی رو نداریم گرچه من خودم بهشون گفتم این دفعه وضع فرق می کنه و….
در ضمن دانش آموزای پیش دانشگاهی و بعضا همراه هم با دانشجوها بودن که موجب شلوغی شده بود(این رو به صورت طنز بخونید)….
من به شخصه خیلی دوست داشتم آقای صادقی هم تو این همایبش حضور داشتن چون تو همایش اول واقعا صحبتاشون به دل نشست.(ان شاالله همایش بعد)….
راستش من خودم از سخنرانی آقای صالحی خیلی احساس خستگی کردم…. این طور که من دیدم اکثرا گوش نمیدادن(آقای صالحی مواظب باشید)
برای پذیرایی شما تا حالا دیدین مهمونی رو دعوت کنین و خودش بره از خودش پذیرایی کنه؟؟؟ بهتر نبود حالا که تو محوطه چیده بودین یه چند تا از مسیولا اونا رو بین دانشجوها پخش می کردن؟
راستی دو چیز رو یادم رفت بگم:
1.تقدیر: ورودیها رو قبل از پذیرایی نگه می داشتین وهمون موقع خودتون اسامیشونو می خوندین و لوحها رو بهشون میدادین.(بهتر از این نبود که خودشون بیان دنبال اسم خودشون بگردن؟)
2.در مورد تقدیر از دانشجوهای تمامی مقاطع: خب اول از همین ورودی 89 ازشون میخواستین که کارنامه کنکورشونو بیارن برحسب رتبه ای که بدست آوردن ازشون تقدیر میشد. یا برای مثال ماهایی که وارد دانشگاه شدیم می تونستیم کارنامه هامون رو تحویل بدیم برحسب معدل ترم تقدیر میشد…. من خودم یکی رو می شناسم که دانشجوی حسابداری و معدل این ترمش 20 شده… یا همین دخترعموی خودم دانشجوی نرم افزار دو ترم قبل معدلش بالای 19 و 18 شده.(اونایی که نرم افزار خوندن سختیهاشو می دونن… شاهکاره که یگی بتونه معدل 19 و 18 بیاره)
در مورد میان برنامه هم می خواستم این پیشنهاد رو بهتون بدم که یادم رفت که خوشبختانه خودتون زودتر از من به فکرتون رسیده…
راستی همایش بعدی توپوق زدناتونو کمتر کنین…(خود شما تو بخش تجلیل از جدیدالورودها گفتین: خوشبختانه مقدارشون زیاده( به جای تعدادشون) که دیگه نتونستیم جلوی خودمونو بگیریم حلالمون کنین.( این قسمت توپوق رو اگه خواستین پاکش کنین) محض شوخی گفتم.
ان شاالله همایش بعدی بترکونین. ولی همایش بعد هم اگه تو نوروز باشه بهونه میارن که میخوایم بریم مسافرت نمی تونیم بیایم و…. اگه میشه زودتر شروع کنین که زودتر هم تموم بشه چون اکثر خواهران اون موقع شب پیاده و تنها برگشت براشون سخته.
راستی من از صحبت های دکتر افتخار خیلی خوشم اومد اصلا باورم نمی شد که وقتش به این زودی تموم شده…. ان شاالله دفعه های بعد از بیانات ایشون بیشترین استفاده رو ببریم…
راجع به این جمله هم یادم رفت نظرمو بگم:
اکثر کسایی که تو همایش اول حضور داشتن ایندفعه نبودن دلیلشم می گفتن سخنرانیهای طولانی و…..”
اگه به اخر جمله توجه کنید و… گذاشتم یعنی دلایل دیگه هم داشتن که از اکثر اونای که سوال کردم سخنرانی دلیل اصلیشون بود دلیل بعد هم زمان نامناسب و به درازا کشیدن تا دیر وقت و مشکلات دیگه ای که خودتون بهتر می دونید.
من از انتقاد شما ناراحت نشدم شاید منظورمو بد رسونده بودم به هر حال با راهنمایی شما از این به بعد سعی می کنم ونظورمو درست تر برسونم….
( راستی مثل اینکه شما از کلمه اکثرا خوشتون نمیاد)(شوخی کردم)
فکر کنم به جز من کس دیگه نمیاد اینجا نظر بده برم حسابی براتون تبلیغ کنم.
خواهشا ازمون نخواید خودمونو معرفی کنیم. به دلایلی که خودمون بهتر می فهمیم.
با سلام. فکر کنم آقای مهندس رفیعی در مورد بیشتر سئولات توضیحات خوبی داده اند، فقط چند مورد دیگر هم بنده علاوه بر نظرات ایشان اضافه کنم:
– در مورد کیفیت برگزاری همایش؛ همانطور که در سخنرانی -به قول شما خسته کننده ام- هم گفتم، ما آنقدر درگیر مسائل دست و پاگیر متفرقه و مشکلات همیشگی امور مالی می شویم که واقعاً بیش از نیمی از تمرکزمان را از دست می دهیم. و متأسفانه این مسأله که بنده عرض میکنم تا کسی وارد معرکه اش نشود درک آن دشوار است. چرا که غالب مدعوین محترم فقط نتیجه ی کار را می بینند. و خبر از مشکلات قبل و در حین اجرای برنامه ندارند. که البته طبیعی است. بخصوص در بین ما ایرانی ها که کلاً نگاهمان به نقاط ضعف پررنگتر است تا نقاط دیگر.
مشکلات را خودتان دیدید:
-گرمای سالن غیراستاندارد (تنها سالن در دسترس ما)
– صفر مطلق بودن بودجه مالی(تمامی هزینه ی مالی جلسه توسط دوستان تهیه شده بود، یا به صورت قرضی با اعتبار دوستان از مغازه ها و انتشاراتی های مختلف لار تهیه شده بود که تا همین الان هم یک قران از شورای اسلامی محترم نگرفته ایم و همچنان منتظر پاسخ عملی شان هستیم.)
– حذف شدن سخنرانی دو دعوتی ما (دکتر نظام الدین کامیاب خوری – استاد دانشگاه تهران و سرکار خانم پروانه کامیاب – استاد دانشگاه شیراز)
– لغو برنامه موسیقی سنتی در آخرین لحظه به دلیل مسافرت فوری هنرمند همشهری به شیراز.
– از همه مهمتر اینکه یکی از اعضای محترم شورای اسلامی در جواب درخواست مان برای تأمین بودجه مالی گفتند:« ما فقط در حسابمان 100 هزار تومان داریم!)
– و عضوی محترم تر در شورای اسلامی شهر فرمودند: «شما کارهاتون را انجام بدین نگران نباشید» عرض کردیم با کدام بودجه؟ فرمودند: «انشالله حل میشه» و همچنان امیدواریم حل شود. (منظورم از این دو بحث این بود که متوجه نحوه برخورد مسئولین مان با جوانان باشید)
– و… که بیشتر شاید به صلاح نباشد که بنده اینجا عرض کنم. ولی همچنان که عرض کردم این مسائل را کمتر کسی می بیند، شاید به این دلیل که؛نباید هم ببینند… به نظر بنده با وجود تمامی مشکلات و عدم دسترسی به نیروی کافی، همایش در مجموع مفید بود و حتی اگر جمع حاضر گرمای سالن را هم حوصله می نمودند با کیفیت تر به نظر جلوه می کرد. (نظر شما هم کاملاً محترم)
— در مورد برنامه تقدیر از جدید الورودی ها هم نظر ما مساعد نبود، چرا که در بدترین زمان ممکن اتفاق افتاد، آن هم همزمانی با اعلام نتایج کنکور، که هنوز هیچ اطلاعاتی به دست ما نرسیده بود، و این دوستانی که اسمشان قرائت شد فقط حاصل پرس و جوی دوستانه بود. و ما هیچ اطلاعات رسمی ای در اختیار نداشتیم. به همین خاطر قرار شد همایش کلاً در فروردین ماه برگزار شود تا حداقل مدتی از اعلام نتایج گذشته باشد. و در ضمن همیشگی باشه که دوستان از قبل برنامه ریزی کنند. ولی یک چیز را نمیشه عملی کرد، آن هم اینکه کسی که دوست دارد نیاید به این جلسات به زور نمیشود وارد این جلساتش کرد. (از خودشان دلیلیش را بپرسید بهتره.)
– در مورد شرط معدل دانشجویان؛ به پیشنهاد آقای عبدالحمید رضوانی – بازنشسته فرهنگی – قرار شد بر روی این مسأله نیز تأکید بیشتری کنیم. همچنان که در بروشور معرفی کمیته دانش پژوهان نیز اعلام کرده بودیم.
– در مورد اهدای جوایز، همچنان که آقای رفیعی توضیحات کافی را داده اند اضافه کنم: تمامی قاب ها توسط بچه های انتظامات بصورت محترمانه با عرض تبریک شفاهی به مراجعین محترم اهدا شد و ما کسی را ندیدیم که خودش به دنبال تقدیر نامه اش بگردد. مگر استثنا… که امیدواریم با توجه به پیشنهادات دوستان این مسأله در اینده به شکلی دیگر حل شود که هم کمتر وقت را بگیرد و هم جلوه اش بیشتر باشد.(منتظر پیشنهاد شما هم هستیم)
– در مورد میان برنامه ها؛ ما میان برنامه داشتیم: پخش کلیپ همایش دور قبل، پذیرایی، پخش کلیپ خیرین، پخش موسیقی بین برنامه که همشون اجرا شدند (به دلیل کمبود وقت بیشتر میسر نشد.)
– در مورد زمان برگزاری؛ اول اینکه به خاطر فصل گرما و نبود امکانات سرمایشی مناسب در سالن، کلاً بعد از ظهر امکان نداشت، بعد از نماز مغرب هم به دلیلی تداخل با نماز عشا امکانش سخت بود چون تعداد زیادی از دوستان مطمئناً گلایه مند می شدند که چرا برنامه را در تداخل با نماز جماعت گذاشتین. شما پیشنهاد ساعت برگزاری بدهید لطفاً…. ما واقعاً زودتر از ساعت 21:30 رسمی نتوانستیم برگزار کنیم. که مطمئن بودیم تعدادی از دوستان –بخصوص خواهران- به خاطر طولانی شدن برنامه و مشکلات رفت و آمد در شب تشریف نمیارند.
در مورد سخنرانی خسته کننده و طولانی بنده (به قول شما)؛ همچنان که مهندس رفیعی هم اشاره نموده اند، دقیقاً اواسط بحث بنده کاغذی با این مضمون که همچنان ادامه دهم… به دستم رسید که حضار فکر کردند وقتم تمام شده و دارم اضافه صحبت می کنم، و در کاغذ دوم نوشته بود 4 دقیقه دیگه هم ادامه بدهم، و در کاغذ سوم نوشته بود:” احتراماً وقت تمام” همچنان که یکی از حضار در بین پذیرایی بنده را با این لحن که «من از شما انتقاد شدید دارم…» در جلوی جمع بنده را مورد لطف شدیدتر قرار دادند، غافل از اینکه بنده قرارنبود صحبتم پذیرای برنامه پذیرایی باشد.(موضوع را محض تنوع باز کردم وگرنه شاید با این توضیح کسی به خسته کننده بودن بحث بنده تخفیف قائل نشود…) البته خب این مسائل و ناهماهنگی ها طبیعی است، و گلایه ای از دوستان همکار هم نداریم. چون همه داشتند تمام تلاش شان را برای برگزاری هرچه بهتر همایش می کردند که جا داره از همشون که بی هیچ منتی از وقت و پولشان مایه گذاشتند تشکر کنیم. به امید روزی که زحمات دوستان به نتیجه مناسب ختم بشه.
آقای صالحی خواهشا از دست بنده ناراحت نباشین… من محض شوخی گفتم مواظب باشین…. راستش بیشتر صحبتاتون تو بروشور بود و اکثر حضار هم اونو خونده بودن شاید به این دلیل بود…
امیدوارم ناراحتی از بنده نداشته باشین. همونطور که می دونین با انتقاده که اشکالات برطرف میشه منم این انتقادا رو برای بهتر برگزار شدن همایش بعدی مطرح کردم.
به هر حال اگه لحن حرف زدنم خوب نبوده ببخشید…
پاسخی به انتقادات یکی از دانشجویان به گردهمایی دوم
یکی از دوستان گرامی با عنوان “دانشجو” ، ضمن اینکه ما را مورد لطف قرار داده اند، انتقاداتی را مطرح نموده اند که اینجانب عارف رفیعی به نمایندگی از کمیته دانش پژوهان به ایشان پاسخ داده ام(با بیانی دوستانه) تا حداقل نشان دهیم واقعا به انتقادات و پیشنهادات دوستان اهمیت می دهیم. متن انتقادات و پاسخ ها عیناً از قسمت نظرات کپی میشود.
اما قبل از مشاهده آن، ذکر چند مساله ضروری است: اول اینکه ما برای پیشرفت امور هر گونه انتقادی که در چارچوب عرف و رسم ادب باشد را پذیرا هستیم. به هیچ وجه هم سعی در پیدا کردن انگیزه منتقدین نداریم چرا که اساساً دستگاهی به نام “نیت یاب” سراغ نداریم!
نکته دوم این که به دوستان عزیز توصیه می شود با اسامی واقعی نظرات خود را بیان کنند. لزومی به پرده پوشی نیست. حتی اگر دوستان به هر دلیل مایل هستند از نام های مستعار استفاده کنند، پیشنهاد می شود حداقل در قالب کامنت خصوصی نام خود را به مدیریت وبلاگ اعلام کنند تا زمینه شناخت بیشتر از نظریات همدیگر، هر چه بیشتر فراهم شود.
در مورد به قول شما تپق زدن ها هم سعی خودمون رو می کنیم. انشالله مجری همایش بعد بی نقص کارشو انجام بده.
البته بدون اینکه بخواهم ضعف خودم در مجریگری رو انکار کنم، باید یک نکته رو بگم که معمولا در همچنین همایش هایی کارها باید تقسیم شده باشه و مثلا من به عنوان مجری نباید زیاد تو کار اجرایی شرکت داشته باشم. به هر حال تمرکز یک عامل اساسی تو کار مجری گریه.
اما علاوه بر این ها و ضمن قبول ضعفمون در مدیریت زمان سخنرانی ها دوست دارم این نکته رو هم یادآور بشم که به هر حال این جمع، جمع دانشجوییه و توقع میره حضار گرامی حوصله بیشتری به خرج بدن حتی اگه سخنرانی ها طولانی بشه. به هر حال برخی مسایل مهم نیاز به توضیح و تشریح مفصل داره که سخنران رو مجبور میکنه بر خلاف وعده اش عمل کنه و بیشتر از زمان خودش صحبت کنه.
اصلا من سوالی دارم از شما: سخنرانی دکتر افتخار با وجود طولانی شدنش نکات بسیار مهمی نداشت؟ به نظر من که خیلی مفید بود. نظر شما رو دوست دارم حتما بشنوم.
پس حالا که همچنین همایشی قراره سالی فقط یک بار انجام بشه توقع ما اینه که حوصله جمع هم بیشتر بشه.
اما اگه اجازه بدید به عنوان یک دانش آموخته خدمت شما دانشجوی عزیز یک نکته ظریف رو به طور دوستانه عرض کنم امیدوارم حمل بر جسارت نشه:
به این جمله خودتون دقت کنید”اکثر کسایی که تو همایش اول حضور داشتن ایندفعه نبودن دلیلشم می گفتن سخنرانیهای طولانی و…..”
نمیخوام حرفای فلسفی بزنم ولی یه عادتی که یک فرد آکادمیک باید سعی کنه پیدا کنه، صحبت کردن مستدل و مبتنی بر شواهد کافیه. به عبارتی باید سعی کنیم نظریات خودمون رو به راحتی به همه تعمیم ندیم. شکی نیست سخنرانی های طولانی میتونه 1 دلیل برای نیومدن به گردهمایی باشه ولی آیا واقعا شما به استناد آمار مطمئن هستید اکثر شرکت کنندگان همایش اول در همایش دوم حضور نداشتند؟ یا از اکثر اونایی که نبودن دلیل عدم حضورشون رو پرسیدید و همچنین دلیلی رو واستون بیان کردند؟
من که بعید می دونم!!
به هر حال خواستم به این روش بیان شما انتقادی دوستانه داشته باشم. مشکلی که نداره؟ داره؟
ممنون از حوصله شما و سایر دوستانی که این مطالب طولانی رو تا آخر مطالعه کردند.
امیدواریم در سایر موارد هم ما رو از انتقاداتون و نیز راهکارهای پیشنهادیتون محروم نکنید. مثلا می تونید در باره نحوه اجرا مراسم یا نظر سنجی انجام شده نظر بدید. یا هر گونه نظری که در مورد کمیته دانش پژوهان و مسایل فرهنگی شهر دارید.
ما آماده شنیدن هستیم.
در ضمن از دوستان خواهش می کنم این وبلاگ رو هر چه بیشتر به همشهری های عزیزمون معرفی کنند.
با تشکر
امیدوارم نکاتی که آقای صالحی گفتن به خوبی این مساله رو تداعی کنه که کار فرهنگی کردن در خور چقدر سخته. و نیز یک مقایسه ای هم بشه با اقدامات فرهنگی شوراهای دیگر تو همین منطقه خودمون
سلام مجدد… بحث ناراحت شدن یا نشدن نیست، بحث سر نقد مسائل است با بررسی تمام جوانب و محدودیتها و اختیارات… به همین خاطر بنده معتقدم اگر تمام جوانب بررسی شود، و اگر همایش را حضار محترم با توجه به گرمای سالن با حوصله تر دنبال میکردند و با این ذهنیت قبلی پیش ساخته که حتماً مباحث خشک و طولانی خواهد شد به سالن تشریف نمی آوردند… نگاه های بعد از همایش هم قاعدتاً متعادل تر می بود. و شاید ما (منظورم نگاه غالب است) نقاط ضعف ها را در کنار سایر نقاط می دیدیم. من احساس می کنم این همایش با تمام مشکلاتش نقاط متوسط و خوب هم داشت.
موفق باشید.
(این مطلب از یکی از پست ها که اکنون از صفحه اصلی حذف شده است به این قسمت منتقل شده است)
توضیحاتی در مورد فرم نظرسنجی توزیع شده در گردهمایی دوم
دوستان سلام! همانطور که مستحضرید در خلال دومین گردهمایی بزرگ دانشجویان و دانش آموختگان خور، به همه افراد حاضر در گردهمایی یک برگه نظر سنجی داده شد. از آنجا که سعی شده بود سوالات تأمل برانگیز باشد، قرار بر این شد که به حضار جلسه تا پایان مهر ماه فرصت داده شود تا ضمن تکمیل فرم مزبور، استدلال های خود برای پاسخ هایشان را ارائه نمایند. اما متاسفانه، علیرغم تاکید مجری برنامه و توجیهات قبلی، عده ای از اعضای کمیته برگزاری، فرم ها را تا آخر جلسه جمع آوری نمودند.
لذا از دوستان تقاضا می شود در صورت تمایل مجددا فرم نظرسنجی را از مکان های تعیین شده( نوشت افزار دانش بوعلی، دفتر انجمن خیریه صابرین و مرکز کامپیوتر عتیق) تهیه نموده و نسبت به تکمیل و تحویل آن در فرصت مقرر اقدام نمایند.
بدیهی است در صورت استقبال مناسب همشهریان گرامی، نتایج این نظر سنجی در سومین گردهمایی بزرگ دانشجویان و دانش آموختگان -که قرار است در طی تعطیلات نوروز سال آینده برگزار شود- مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت. در ضمن از عزیزانی که به شکل مستدل نظرات خود را بیان دارند، در آن همایش قدردانی خواهد شد.
نظرات:
نویسنده: دانشجو سه شنبه 23 شهریور1389 ساعت: 20:50
هر چی بهشون گفتیم انگار گوش شنوایی نداشتن. ولی من بهشون تحویل ندادم.
یه پیشنهاد داشتم…. تو فرم هایی که جمع کردین هرکی آدرس وبش رو داده بهشون سر بزنین و ازشون بخواین که لینکتون کنن. افزایش لینک=====افزایش بازدید.
نویسنده: عارف رفیعی
چهارشنبه 24 شهریور1389 ساعت: 8:55
پیشنهاد خوبیه. به نظر عملی میاد.
سلام.
از دوستان عزیز منتقد و نقد پرداز صمیمانه سپاسگذاریم که با این نقد و نظرات مارا یاری میکنند.
بعنوان یکی از کادر های مشورتی- مدیریتی – اجرایی لازم میدونم اینو بگم به تمامی دانشجویان و همراهان عزیز همایش که:
ما همواره در اجرای طرح ها با نظرات و پیشنهادات زیادی روبرو هستیم اما در موقع عملی شدن یا بودجه و امکانات کافی در اختیار نداریم یا اینکه در تهیه نیروی متخصص برای اجرای طرح های پیشنهادی دچار مشکل میشویم.
ساده تر بگویم که همه اولش نظر میدن که خوبه – عالیه …. اجرا کنید ما حمایت میکنیم اما موقع اجرا یا نیرو نداریم یا هرکسی یه جور سلب مسئولیت میکنه و ناگفته نمونه کسانی میان بعد همایش انتقاد میکنن که چرا از وجود اونا استفاده نشده!
طبق تجربیات و سوابق بنده افرادی که بعد همایش یا هر نوع فعالیت میان و اظهار وجود میکنن موقع نیاز دسترسی به اونها امکانپذیر نمیشه….
البته من به نوبه خود با کسب اجازه از بزرگان تقاضا دارم که پستی اختصاصی در سایت قرار داده بشه که دوستان در زمینه های مختلف تخصص خود را اعلام نموده تا بتوان از آنها استفاده نمود.
به امید فردایی بهتر و آبادانی هرچه بیشتر شهرمان خـــــــــــــــو ر
پیروز باشید
ITMAN
با سلام خدمت همه دوستانی که در مورد این نوشته نظر داده اند
اگر چه ممکنه الان که من این نظر رو اضافه میکنم مدتی از برگزاری همایش گذشته باشه ولی لازم دونستم که چند نکته رو خدمت دوستان خوبم عرض کنم
– نکته اول اینه که برگزاری چنین همایشها و مراسمی مستلزم همکاری همه جانبه هست، چه از جانب مسوولین چه از جانب اهالی شهر (که در این مورد خاص، افراد تحصیلکرده می باشند)
متاسفانه در این مورد تمام زحمات بر دوش عده بسیار کمی از دوستانی هست که همیشه خالصانه، صادقانه و بدون هیچ چشم داشتی مبادرت به انجام کارهای فرهنگی از این دست کرده اند. دوستانی که حتی بسیاری از کارهای روزمره و رسیدگی به امور خانواده خود را نیز در طول برگزاری این مراسم ها، به فراموشی سپرده و خود را وقف خدمت به شهر خود کرده اند. بنده به نوبه خودم دست تک تک این دوستان مخلص را می بوسم.
– همیشه و همه جا در انجام کارها کمبود و نواقصی وجود دارد و هدف غایی این هست که با تداوم کارها، این کمبودها با کمک همدیگر به کمینه مقدار خود برسد.
در “اولین گردهمایی بزرگ دانشجویان و فارغ التحصیلان شهر خور” که در فروردین ماه 1388 برگزار شد، ما با مشکلات بسیار عدیده ای مواجه بودیم که در اینجا لزومی به بازگویی آنها نمی بینم. بر این اساس پس از پایان همایش اول طی جلسه ای که برگزار شد، به نقد و بررسی کمبودها و کاستی های آن پرداخته شد و همه آنها به صورت مکتوب در آمد.
هدف از این کار استفاده از تجربیات پارسال، جهت بهتر برگزارکردن همایش امسال بود که خوشبختانه با بازخوردی که بنده از برگزاری همایش امسال داشته ام، ظاهرا بسیاری از نواقص همایش اول رفع شده بود که جای بسی خوشحالی است.
– مطمئنا امسال هم با کمبودهای مواجه بوده ایم (که در برخی از موارد کاملا خارج از ارداه برگزار کنندگان مراسم بوده است) که برای همایشهای بعدی سعی در جبران و رفع نقایص آن آن خواهیم داشت.
– نکته مهمی که اینجا لازم می دانم بر آن تاکید کنم، حمایت مالی جهت برگزاری این همایشها می باشد که متاسفانه ما همیشه با ان مشکل داریم، به طوری که همایش دوم با مشکلات عدیده مالی مواجه شد.
– در اینجا به عنوان فردی که دغدغه مسائل فرهنگی شهر خود را دارم، از مسئولین محترم شهری خواهشمندم که نسبت به تامین بودجه این گونه مراسم ها که به نوعی به عنوان “ویترینی فرهنگی” برای شهر عمل می کند حساسیت بیشتری به خرج دهند و خود را پایبند به تامین آن بدانند.
– به عنوان پیشنهاد عرض می کنم که می توان درصدی ناچیز از بودجه شهرداری و شورای شهر را به امور فرهنگی اختصاص داد و در یک حساب جداگانه واریز کرد. تا افرادی که واقعا صادقانه قصد انجام کارهای فرهنگی را دارند، لا اقل دغدغه تامین بودجه را نداشته باشند و بتوانند با تمرکز بیشتری به اصل موضوع بپردازند.
این نکته را هم اضافه کنم که تا جایی که اطلاع دارم، چنین بودجه ای در ردیف بودجه های مصوب شهرداری و شورا پیش بینی شده است، پس بهتر است در جهت اجرایی شدن ان گام برداشته شود.
– از دوستان خواهش می کنم که پیشنهادات خود را در جهت بهتر برگزار کردن “گردهمایی سوم” به صورت مکتوب به دفتر کمیته دانش پژوهان و کمیته فرهنگی ارائه کنند تا امکان برگزاری بهتر آنف از همین امروز فراهم شود.
از اینکه نظراتم طولانی شد عذر خواهی می کنم
به امید داشتن شهری آباد و خوش آتیه